Sztandar

[Show sli­des­how]

Sztan­dar Szkoły skła­da się z pła­ta oraz drzew­ca z głowicą.

Pła­tem sztan­da­ru jest tka­ni­na w ksz­tałcie kwad­ra­tu w dwóch odcie­niach zie­le­ni, wykońc­zo­na z trzech stron frę­dz­la­mi w kolor­ze zło­tym. Bar­wy na obyd­wu pła­tach sztan­da­ru sym­bo­li­zu­ją zie­leń lasów litew­ski­ch, buj­ność przy­ro­dy, a także nadzie­ję i odrodzenie.

Stro­na głów­na pła­ta – awers – jest w kolor­ze szma­rag­do­wym. W cen­t­rum widzi­my logo szkoły, które ma ksz­tałt tarc­zy o żółtym kolor­ze. Po środ­ku znaj­du­je się otwar­ta ksi­ę­ga, sym­bo­li­zu­ją­ca owoc pra­cy pat­ro­na naszej szkoły. Na niej wid­nie­ją dwie zakład­ki prze­ds­ta­wia­ją­ce bar­wy naro­do­we Litwy i Pol­s­ki, które suge­ru­ją to, iż Cz. Miłosz był twór­cą zespa­la­ją­cym dwa naro­dy. Poniżej leży pióro – nar­zę­dzie pisar­za. Gałąz­ka lau­ro­wa jest sym­bo­lem zwy­ci­ęst­wa i nawią­zu­je do Nag­ro­dy Nob­la, jaką zos­tał uho­no­ro­wa­ny Cze­sław Miłosz. W gór­nej i dol­nej części znaj­du­je się napis zawie­ra­ją­cy naz­wę szkoły: Szkoła Pods­ta­wo­wa im. Cze­sła­wa Miłos­za w Pakie­nie. Nad logo wid­nie­je rok 2013, w którym szko­le zos­tało nada­ne imię Cze­sła­wa Miłosza.

Stro­na odw­ro­tna pła­ta – rewers – jest w kolor­ze zie­lo­nym. Cent­ral­nym moty­wem jest wizeru­nek Cze­sła­wa Miłos­za w ksz­tałcie meda­lio­nu. W oto­ku czar­ną nicią wyhafto­wa­no cytat z jego utwo­ru „Trak­tat moral­ny” – „Co zdążysz zro­bić, to zos­ta­nie…”, który jest mot­tem szkoły. Pod meda­lio­nem umieszc­zo­no lata życia poe­ty, zaś poniżej pod­pis noblisty.

Drzew­ce sztan­da­ru zakońc­zo­ne jest meta­lo­wą gło­wi­cą w for­mie orła w koro­nie. Umieszc­zo­ne są na nim dwie ozna­ki fun­da­to­rów sztan­da­ru – Kibi­ców Legii Wars­za­wa oraz fir­my Haft ART Czar­nec­cy – pra­cow­ni haf­tu artys­tycz­ne­go „Sztan­da­ry” pod kie­row­nict­wem Małgor­za­ty Czar­nec­kiej w Muro­wa­nej Gośli­nie, w której zos­tał wykonany.

Sztan­dar dla społecz­ności szkol­nej jest sym­bo­lem Małej Ojc­zyz­ny jaką jest szkoła. Jest zna­kiem łąc­zą­cym tych, któr­zy opuszc­za­ją jej pro­gi, obec­ny­ch i przys­zły­ch ucz­niów. Pami­ę­ta­jąc o jego wymo­wie należy poka­zy­wać mu cześć i god­nie mu służyć.