„Szkoła polska to przybytek kultury i oświaty,
to matka, siła duszy polskiej.
Ona jest kuźnią młodych serc i dusz.
W niej zahartowana młodzież
przetrwa najgorsze burze”.
Ks. M. Grochowiak
Historia szkolnictwa na terenach Pakieny, Kieny i Saduniszek została opracowana na podstawie opowiadań świadków (Zygmunt Franckiewicz, Helena Łukaszewicz, Sabina Stankiewicz, Franciszka Łukaszewicz, Regina Brazis, Weronika Pietkiewicz) oraz zachowanych dokumentów.
Dzieje oświaty na terenach Pakieny i Kieny sięgają 1919 roku. Naukę jednocześnie prowadzono w kilku domach, gdzie nieraz nie nauczyciel, a zwykły człowiek piśmienny dawał podstawy wiedzy. Niestety domy te nie zachowały się, ponieważ zniszczył je pożar. Jedynym śladem tamtych lat w Kienie jest malutki pokoik, zwany kancelarią, zachowany w domu Państwa Edwarda i Leonardy Stankiewiczów.
O szkółce we wsi Pakiena opowiedziała pani Helena Łukaszewicz, której ojciec w 1920 roku rozpoczął budowę dwóch domów. Jeden z nich w 1923 oddał do użytku jako szkołę obejmującą cztery lata nauczania w języku ojczystym – polskim. Nosiła ona nazwę Publiczna Szkoła Powszechna w Błahowieszczyźnie. Kształciły się w niej dzieci w latach 1923 – 1945.
Do pracy w tej szkole została skierowana rodzina Matuciów. W latach 1923 – 1941 obowiązki kierownika pełnił Piotr Matuć, jego żona zaś była nauczycielką. Od roku 1940 językiem wykładowym został język litewski. Szkoła ta działała do 1945 roku.
W tym czasie działała również szkółka w Kienie Panieńskiej, o czym świadczą świadectwa uczniów. Pan Zygmunt Franckiewicz opowiedział, że działała 4 – letnia szkoła, w której do wybuchu II wojny światowej nauczano w języku polskim, później zaś – w języku litewskim. Pomieszczeniem szkoły był dom prywatny, który obecnie należy do państwa Basłyków.
W 1946 roku została założona Szkoła w Saduniszkach. Założycielką i pierwszą nauczycielką była pani Olga (Aleksandra) Katielszczenko. W szkole pracowały nauczycielki: Halina Jurewicz, Janina Jankowska, Teresa Surwilienė. Nauka w niej trwała do roku 1970.
Szkoła w Okolicy (obecnie Pakiena) zaczęła działać w 1948 roku, kiedy to przewieziono dwa domy należące do rodzin, które wyjechały do Polski. Do szkoły uczęszczały dzieci w różnym wieku. W pierwszej klasie uczono w języku rosyjskim. Pracowały nauczycielki z Białorusi. Szkołą w Okolicy kierowali: Stanisława Szullakowska, Anna Lebiedewa, Mieczysław Kuleszo, Algis Steponėnas. W latach 1951–1954 (1955) – funkcjonowała jako filia Kowalczuckiej Siedmioletniej Szkoły.
W roku 1955 swoje drzwi otworzyła Kieńska Szkoła Siedmioletnia, do której zaczęli uczęszczać uczniowie z okolicznych szkółek. Lata 1955–2003 naznaczone są pracą wielu ludzi: dyrektorów, nauczycieli, pracowników obsługi, rodziców i uczniów. Funkcję kierowniczą od roku 1964 do roku 2007 pełniła Eleonora Koleśnik. Nad zmianami, jakie przeżyła oświata w Pakienie bacznie czuwały: F. Łukaszewicz, J. Lipnicka, W. Bierazo, A. I. Worotyńska, R. Ajauskienie, ś.p. J. Wojciechowska, ś.p. J. Kogarko, ś.p. B. Ajauskas, W. Matukas, S. Bejl, A. Dziergaczowa, W. Mozyro i wielu innych oddanych swej pracy.
W 1999 r. szkoła otrzymała status szkoły podstawowej dziesięcioletniej. Z braku pomieszczeń nauczanie odbywało się w 2 zmiany. W latach 2002–2003 szkoła wzięła udział w „Programie doskonalenia szkół”, dzięki któremu nie tylko dokształcili się nauczyciele, ale również odbyła się renowacja budynku szkolnego (ze środków Banku Światowego, Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” i Samorządu rejonu wileńskiego). 5 maja 2005 r. szkołę po renowacji oddano do użytku.
W październiku roku 2007 stanowisko dyrektora objęła pani Janina Nowickaja.
3 maja 2013 roku uchwałą Rady Samorządu rej. wileńskiego Kieńskiej Szkole Podstawowej nadano miano – Szkoła Podstawowa im. Czesława Miłosza w Pakienie.
24 kwietnia 2019 roku społeczność szkoły przeżywała podwójną uroczystość – poświęcenie szkolnego sztandaru oraz 100-lecie szkolnictwa na terenach Pakieny.